ŞEMS SURESİ

 “Şems” kelimesi güneş anlamına gelmektedir. Surenin ilk ayetinde güneş üzerine yemin edildiği için sure bu ismi almıştır. 

15 ayetten oluşan Şems Suresi, Mekke’de inmiştir. İlk Mekkî surelerdendir.

Mushaftaki sıralamada 91., nüzul sırasına göre ise 26. suredir.

 

Bu surenin temel konuları şunlardır:

Yüce Allah’ın yarattığı varlıklar üzerine yemin etmesi,

İnsanın bazı ahlaki özellikleri,

Semud kıssası.

 

Surenin temel mesajları ise şunlardır:

- Yüce Allah güneşe, kuşluk vaktine, aya ve benzeri varlıklar üzerine yemin ederek başlamaktadır. Kur’an-ı Kerim’de dikkat çeken nokta şudur ki, yüce Allah daima insanın yapamayacağı, sadece kendisinin yarattığı varlıklar üzerine yemin etmektedir. 

- İnsanı yaratan, şüphesiz ki Allah’tır. Bu surede insanın yaratılışından bahsedilmekte ve onun hem iyiliğinin hem de kötülülüğünün kendisine ilham olunduğu dile getirilmektedir. Bu durum, insanın bir takım iyi ve kötü ahlakî vasıflarını yaratılıştan getirdiği gerçeğini ortaya koymaktadır. Bu ayetlerde geçen iyiliğin ve kötülüğün ilham edilmesi ile nefsî arzu ve isteklerin insanı yönlendirici özelliği olduğuna dikkat çekilmektedir. Bununla birlikte, nefsini kötülüklerden arındıranın kurtuluşa ermiş, onu kötülüklere gömenin de ziyan etmiş olduğu dile getirilmektedir. Ancak ayetlerden, insanın iyiliği veya kötülüğü tercih etme hakkı ve yeteneğinin olduğu da anlaşılmaktadır.

- Peygamberlerine isyan edin toplumlar helak edilir. Geçmişte Semud kavmi de peygamberlerini yalanlamışlardı. Allah Semud kavmine günahları sebebiyle büyük bir felâket göndermiş ve hepsini helâk etmiştir.